آدمي هرچند هم كه از نظر روحي و دروني داراي خصوصيات مثبت و ارزشمندي باشد، تا براي انجام كارهاي نيك استقامت به خرج ندهد، راه به جايي نمي‌برد. اصلاح رفتار و اخلاق خويشتن، ترك عادت‌هاي بد و تمسك به رفتار و عادت‌هاي خوب، خدمت به جامعه و مردم، عبادت خداي متعال و... همه و همه ازجمله كارهايي هستند كه بدون همت و عزم و اراده به فرجام نمي‌رسند. به‌خاطر همين است كه در معارف اسلامي، يكي از انواع صبر، صبر بر طاعت است.
ترديدي نيست كه غالب واجبات و مستحبات و به‌طور كلي نيكي و نيكوكاري كه براي آن اجر و پاداش درنظر گرفته شده است، ساده و آسان نيست و هرچه سنگين‌تر و سخت‌تر باشد، مزد و اجرش هم بيشتر و بزرگ‌تر است. اصلا همين كه سخت است و انجامش همت و عزم و تلاش مي‌خواهد باعث زيادتر بودن اجر و ثواب آن است وگرنه اگر راحت بود كه اينقدر ثواب و مزد برايش درنظر گرفته نمي‌شد. آري، روزه در گرماي تابستان، جهاد در راه خدا، تحمل سختي‌هاي واجبات الهي، جهاد با نفس براي پاكيزگي درون، انجام تكاليف اجتماعي و خدمت به خلق خدا و... از عبادات فردي گرفته تا واجبات اجتماعي، اموري نيستند كه به راحتي و بدون صبوري و تحمل و استقامت به نتيجه برسند و بايد در راه انجامشان صبوري كرد و پايداري ورزيد. نبايد از طولاني شدن يك وظيفه اجتماعي و رسالت گروهي خسته بشويم و آن را رها كنيم، وگرنه هم در دنيا كاري پيش نبرده‌ايم و هم در آخرت بي‌نصيب از مزد صابران خواهيم بود.
به‌خاطر همين است كه قرآن به پيامبر خطاب مي‌كند كه مأمور به استقامت شده‌اي و طبعا نبايد از انجام رسالت‌ات ملول و خسته شوي (هود 112). پس بياييم صبر جميل را سرلوحه تكاليف خود قرار دهيم و از اين منظر به واجبات الهي؛ چه از نوع فردي و چه از نوع اجتماعي نگاه كنيم. صبر جميل، صبري است كه انسان در قبال مشكلي كه دارد، نه بي‌تابي كند و نه شكايتي نزد مردم ببرد و همه سختي‌هايي را كه در راه خدا متحمل مي‌شود، با خود خدا معامله كند كه قرار است اجر استقامت و صبرش بي‌حساب باشد.
نظر شما